Γιατί φουμάρω κοκαΐνη Στίχοι

Πού είναι εκείνα μου τα κάλλη πού είναι η τόσην εμορφιά, στην Αθήνα δεν είχε άλλη τέτοια λεβεντιά!

Ήμουν κούκλα, ναι στ’ αλήθεια με μεγάλη αρχοντιά! Δε σας λέγω παραμύθια, τρέλανα ντουνιά!

Μα μ’ έμπλεξε ένας μόρτης, αχ, ένας μάγκας πρώτης μου πήρε ό,τι είχα και μ’ αφήνει. Μου πήρε την καρδιά μου, τα νιάτα, τα λεφτά μου, κι απ’ τον καημό φουμάρω κοκαΐνη.

Μ’ αγαπούσαν αφεντάδες, νέοι, γέροι και παιδιά κι όλοι πρώτοι κουβαρντάδες μεσ’ στην αγορά.

Αχ, τι όμορφα περνούσα με τραγούδια και κρασί, κάθε μέρα εγλεντούσα! Τι ζωή χρυσή!

Και τώρα η καημένη, γυρίζω μαραμένη γιατί ο σεβντάς του μάγκα δε μ’ αφήνει. Με τρέλανε ο μόρτης, ο κοκαϊνοπότης, γι’ αυτό κι εγώ φουμάρω κοκαΐνη.