Η Ελένη η ζωντοχήρα Στίχοι

Η Ελένη η ζωντοχήρα, βρε τι έχει η κακομοίρα, ένα γέρο άντρα έχει κι η καημένη δεν αντέχει. Κάθε μέρα αναστενάζει, απ’ το στόμα φλόγες βγάζει νέα είναι δεν ταιριάζει και μετά με αγκαλιάζει.

Το ξεπόρτισε και λέγει τι να κάνω κι όλο κλαίγει, ο μπακάλης τη λυπάται, κάθε βράδυ τη θυμάται κι ο μανάβης σαν περνάει φεύγει τη παρηγοράει έτσι το ’φερε η μοίρα Λένη να ’σαι ζωντοχήρα.

Σαν τ’ ακούει το μπαρμπεράκι να και τρέχει με μεράκι ελα δω βρε Ελενάκι να σου δείξω το φαρμάκι, το ’μαθε το χασαπάκι, τηνε εστέλνει ένα αρνάκι κάνε το με το σπανάκι γιατί θα ’ρθω το βραδάκι.