Η ορφάνια Στίχοι

Τι καταδίκη είν’ αυτή, να ζω σαν το ρημάδι, χωρίς αδέλφια και γονείς, χωρίς της μάνας χάδι.

Η ορφάνια είναι δράμα, πίκρες βάσανα, βάσανα και κλάμα.

Απ’ της ορφάνιας τον καημό κι απ’ το πικρό μαράζι, το δάκρυ τρέχει σαν βροχή και η καρδιά στενάζει.

Η ορφάνια είναι δράμα, πίκρες βάσανα, βάσανα και κλάμα.

Έχω κλεισμένη τη καρδιά, βαριά και πληγωμένη, απ’ τους γονείς άλλος κανείς, δε σε καταλαβαίνει.

Η ορφάνια είναι δράμα, πίκρες βάσανα, βάσανα και κλάμα.