Ήμουνα μόρτης μια φορά Στίχοι

Όπα λέω…

Ήμουνα μόρτης μια φορά λεβέντης της Αθήνας με λέγανε παλικαρά μα ψόφαγα της πείνας. Μια δούλα εδώ, μια δούλα εκεί, μια παραπαναπέρα με μπαλωμένο το βρακί και νικολοκαρτέρα.

Μα, τώρα που ‘χω τον παρά και είμαι μεγαλείο βουτάω τόνε μια χαρά κι είμαι ερωτοπουλειό. Σαν μπαίνω στο καφέ Αμάν, τα μάτια σαν σηκώνω δεν ξέρω αν γιου αντερστάντ κάθε καρδιά λιγώνω.

Γεια χαρά τα ρούχα τα ντερβίσια!

Είμαι ζωέμπορας εγώ και πλούσιος μεγάλος όλο κυράδες κυνηγώ μα δεν ιδρώνει ο κάλος. Είμαι μεγάλος και τρανός κορίτσια με κοιτάνε σαν το σταφύλι τραγανός και όλες με μασάνε.

Αν κάνω δε καμιά φορά πως λύνω το κεμέρι θα πέσουν όλες για παρά λουτρό και στον μπαρμπέρη. Καλέ μου εδώ, καλέ μου εκεί, καλέ μου παραπέρα δεν θα μ’ αφήσει ούτε βρακί η κάθε περιστέρα.

Και τώρα που ‘χω τον παρά και είμαι μεγαλείο βουτάω τόνε μια χαρά κι είμαι ερωτοπουλειό. Σαν μπαίνω στο καφέ Αμάν, τα μάτια σαν σηκώνω δεν ξέρω αν γιου αντερστάντ κάθε καρδιά λιγώνω.

Άιντε κάνε γαργάρα με τυροκέφαλα!