Ο Αγνοούμενος Στίχοι

Είχες το θράσος τη πόρτα να μου κλείσεις και να μου πεις πως δεν με θέλεις πια, μα μόλις έφυγα μ’ έβγαλες στις ειδήσεις κι αμόλησες παντού λαγωνικά.

Η Νικολούλη κι ο Χαρδαβέλας τον τόπο οργώνουνε για να με ’βρουν, εσύ τους είπες πως ήμουν ένα τέρας κι εχθρούς και φίλους για μένανε ρωτούν.

Αγνοούμενος, από δω και στο εξής, κι άντε τρέχα να με βρεις, αγνοούμενος, μα αν στο δρόμο μου βρεθείς, θα με ψάχνει κι η police και θα ’μαι πλέον καταζητούμενος.

Τώρα τις νύχτες κοιμάμαι στα παγκάκια και στα λυόμενα με τους σεισμοπαθείς, κάνω παρέα με γύφτους κι αλβανάκια, με ρωσοπόντιους και τοξικομανείς.

Είχε το θράσος να με βγάλεις στα κανάλια και ρόμπα με έκανες σαν το Κορκολή, μα πρώτο βράδυ θα σου ’ρθω με μπουκάλια και θα σου κάνω την οικία θερινή.

Κι αυτό το σώμα που τόσο λαχταρούσα και μέχρι πρότινος μου χάριζε ηδονή, σε δεκαοχτώ κομμάτια θα το τεμαχίσω και θα το ρίξω στη χωματερή.. τη παλιά των Λιοσίων!

Είχες το θράσος να μου πεις πως δεν σε νοιάζει και μετακόμισες στου εχθρού μου τη φωλιά, μα όταν τη νύχτα αυτός θα σε αγκαλιάζει εγώ θα βάζω στο αμάξι του φωτιά.

Γεια σου γνωστέ άγνωστε με το μπουζούκι σου! Να σε χαίρεται η μανούλα σου αλανιάρη!
Ωχ ωχ ωχ, ζημιές!

Αγνοούμενος, από δω και στο εξής, κι άντε τρέχα να με βρεις, αγνοούμενος, μα αν στο δρόμο μου βρεθείς, θα με ψάχνει κι η police και θα ’μαι πλέον καταζητούμενος. Αγνοούμενος...